Zoals hier meermaals hardop verwacht

Hier valt dus niet zo gek veel over te schrijven, want in tegenstelling tot de onderstaande bevrijding diezelfde dag van drie mannelijke gijzelaars verliep Noa's bevrijding "relatively smooth considering the circumstances". Noa werd vorige week zaterdag in Tel Aviv herenigd met haar terminaal zieke moeder, haar geliefde Avinatan Or is nog wel gegijzeld door Hamas. Volgens inlichtingen verkeren er nog altijd 116 Israëlische gijzelaars in Gaza, van 41 van hen is al bevestigd dat zij niet langer in leven zijn.

Twee dagen geleden verscheen het eerste verhaal over Noa's ervaringen tijdens haar gijzeling. En van wat er tot nu toe te lezen valt is dat die ervaringen ernstig zijn, maar (lang?) niet zo ernstig als de verbeelding zou kunnen verbeelden. Noa heeft aan de moeder van 19-jarige vrouwelijke gijzelaar Liri Albag verteld:

"“Noa said that they were slaves, and so were the [female soldiers], including Liri. They cleaned the yard, did dishes and prepared food that they were not allowed to eat. She says her daughter was held in a luxury villa and was only allowed to shower after a month in captivity. After 40 days, according to Shira Albag, Liri was moved into Hamas’s network of underground tunnels. “There it’s much worse, there’s no fresh water, and not much food,” she says, adding that the hostages have no clean clothes and no way to wash and dry their garments, “not even underwear.”"

In Noa's tot nu toe beschikbare getuigenissen is geen sprake van seksueel geweld.

Opzien baren, kent u dat

Ja kijk weet je, dat zegt Hamas inderdaad, maar jezus 'Redactie'. Hamas zegt dat er meer dan 200 'Palestijnen' gedood zijn tijdens de reddingsoperatie, en maakt daarin zoals altijd geen onderscheid tussen burgers en Hamas-strijders. Israël spreekt van "minder dan 100 doden", en je vraagt je toch af of keurige Gazaanse journalisten als Abdullah al-Jamal bij wie gijzelaars mogelijk toevallig thuis verbleven onder 'burgerslachtoffer' geschaard worden.

De operatie is hernoemd naar de tijdens de operatie gedode commandant van de Yamam contraterreureenheid Arnon Zamora. De details van de operatie tekenen we morgen op, maar zie meer beeld na de breek.

Afsluitend even een korte anekdote die ondergetekende in 2014 werd verteld door een Israëlische kolonel op de Golanhoogte, uitkijkend over de Valley of Tears. Van 6 tot 9 oktober 1973 tijdens de Yom Kippoeroorlog waren Israëlische pantsereenheden daar hopeloos in de minderheid. Maar op de vierde dag trok het Syrische leger zich terug, vlak voordat de Israëlische linies het zouden begeven.

Volgens de kolonel gaf uiteindelijk maar één factor de doorslag in de Israëlische zege: de IDF ging terug het slagveld op voor elke gewonde soldaat die daar achtergebleven was, vaak met meer slachtoffers tot gevolg. Syrië daarentegen liet elke soldaat volkomen onverschillig creperen. En uiteindelijk was het deze morale differential die Israël in staat stelde de linies te behouden tegenover een hopeloze overmacht.

Naschrift 10:37 - We durven overigens best aan te nemen dat de Israëlische teams voor deze operatie uitzonderlijk permissieve rules of engagement hadden. Een eerste verslag leest in ieder geval alsof het zonder meer toegestaan was elk obstakel binnenshuis subiet uit te schakelen en dat zal onderweg terug naar de heli niet anders geweest zijn, luchtmacht incluis -  Noa was te belangrijk.
Update 11:36 - Volkskrant-voorpagina was automatisch gegenereerd door elke update van liveblog naar voorpagina door te lussen?